Als gastcurator maakte ik samen met Rob Moonen deze tentoonstelling bij Park in Tilburg.
https://www.park013.nl/nl/activiteiten/the-times-they-are-a-changin-1
Zaalbrief:
In 1963 schreef Bob Dylan zijn protestsong over een politiek en maatschappelijk verdeeld Amerika. Dylan voelde dat hij op een keerpunt in de geschiedenis stond. Niet lang daarna brak de Flowerpowerbeweging los. Nu, ruim 50 jaar later, verkeert het westen in een morele crisis. Ons kapitalistische systeem loopt vast. Er zijn brandhaarden op de Krim en in het Midden-Oosten waar duizenden mensen op de vlucht zijn geslagen. In Afrika dreigt een hongersnood voor miljoenen. Europa staat voor de uitdaging: Hoe om te gaan met deze humanitaire rampen? Rechts populisme gijzelt de politiek met nationalistische en opruiende leuzen en doordrenkt het politieke debat met cynisme. Jongeren die in Europese steden opgroeiden, extremiseren tot fanatici. Sommigen reizen af naar het door IS uitgeroepen kalifaat. En tot ieders verbijstering brengen in Parijs en Brussel jonge mannen met bomgordels hun oorlog ook hier. De songtekst ‘Your sons and your daughter/Are beyond your command’, krijgt opnieuw betekenis.
Alle kunstenaars in deze tentoonstelling verhouden zich in hun werk tot deze grote maatschappelijke veranderingen. Times they are a Changin’ opent met Carrouçel, een installatie van Tijs Rooijakkers (NL) waarin de prettig naïeve entertainmentmaatschappij van het westen clasht met de realiteit van oorlog en vluchtelingen. Het idee dat onze welvaart ten koste gaat van bevolkingsgroepen elders speelt een rol in I am dancing on the Grave of my slaves van Henrik Schrat (DE). Martin & Inge Riebeek (NL) laten ons kennismaken met idealisten in Rio de Janeiro en Kiev, maar ook met mensen die leven in de illegaliteit, vluchtelingen, een ‘prepper’ in Amerika en een spiderman in Madrid die meent dat onze tijd om helden vraagt. Rabi Koria (SY/NL) sluit als schilder aan bij de Syrische tegeltraditie. Met zijn werk Shock and Awe sluit hij aan bij formele westerse ontwikkelingen in de schilderkunst en geeft hij tegelijkertijd vorm aan de bombardementen die zijn vaderland teisteren. Nour-Eddine Jarram (MA/NL) mengt vluchtelingen en vrienden in een serie aquarellen en olieverfschilderijen, waardoor er uiteindelijk vooral mensen te zien zijn. Ook de serie schilderijen Homemade van Olphaert den Otter (NL) roept associaties op met vluchtelingen, maar refereert evengoed aan de akkerkotjes waarin seizoensarbeiders hun onderdak vinden of eenvoudige marktkraampjes in Azië of Afrika.
Deluge van Stijn Peeters toont ons een slagveld in de traditie van de classicistische historiestukken, maar nu zonder fierheid, maar geladen met wanhoop en verlatenheid. In de serie Een Griekse crisis, mixed hij de eigentijdse problematiek van de bankencrisis en het faillissement van dat land met onze klassieke oudheid: Het is de bakermat van onze cultuur die hier failliet dreigt te gaan.
De grenzen van een vrij Europa worden dramatisch helder in Black Flag Pushback van Peter Koole (NL). Zijn Journalism (Novaya gazeta) stelt niet alleen vragen aan de vrijheid van meningsuiting maar wijst tevens op de dreiging van een dictator als Poetin.
Er is gelukkig ook hoop: Costantino Ciervo
(IT/DE) toont in zijn videoinstallatie Mare Nostrum hoe de
burgemeester van het spookdorpje Riace de vluchtelingen in zijn kleine deel van Europa een warm welkom biedt.